SPIS TREŚCI

332 Postępowanie w przypadku pękniętych zębów
William Pacquet, Constance Delebarre, Stephane Browet, David Gerdolle

Leczenie pękniętych zębów stanowi trudność ze względu na złożoną diagnostykę oraz brak konsensusu dotyczącego ich leczenia. Artykuł wyjaśnia tę patologię w szkliwie i zębinie, a także koncentruje się na konsekwencjach klinicznych powstawania pęknięć w tkankach zębów. Ponieważ pęknięcia mają implikacje zarówno biologiczne, jak i mechaniczne, pełny przegląd piśmiennictwa na ten temat pozwolił na opracowanie metody kompleksowej diagnostyki w celu wykrywania pękniętych zębów i optymalizacji postępowania w takich przypadkach. Składowymi diagnozy są test na nagryzanie, transiluminacja, test żywotności miazgi, badanie periodontologiczne, badanie radiologiczne, usunięcie obecnych wypełnień oraz wykorzystanie ilościowej fluorescencji indukowanej światłem. Wreszcie – zarządzanie biologicznymi i mechanicznymi imperatywami związanymi z leczeniem pękniętych zębów pozwoliło na zaproponowanie niezawodnej oraz powtarzalnej strategii leczenia opartej na dwóch filarach: powstrzymanie infiltracji bakteryjnej za pomocą natychmiastowego uszczelnienia zębiny oraz ograniczenie postępowania pęknięć za pomocą względnego pokrycia guzków. W artykule przedstawiono protokół kliniczny z wykorzystaniem drzewa decyzyjnego i zilustrowano przykładem przypadku klinicznego.

344 Całkowita rehabilitacja z wykorzystaniem uzupełnień z żywicy kompozytowej wykonywanych techniką bezpośrednią i pośrednią: minimalnie inwazyjne podejście w leczeniu znacznie uszkodzonych zębów
Vinícius F. Lippert, Jonas P. Andrade, Ana M. Spohr, Marcel F. Kunrath

Odbudowa znacznie startych zębów stanowi złożone wyzwanie dla lekarzy. Istnieje wiele różnych rodzajów materiałów stomatologicznych oraz technik odtwórczych i nie ma jednego sposobu na osiągnięcie oczekiwanych rezultatów. Artykuł przedstawia pełną rehabilitację jamy ustnej przeprowadzoną z wykorzystaniem żywicy kompozytowej techniką pośrednią i bezpośrednią, a także techniki Lucia Jig, techniki Willisa oraz diagnostycznego nawoskowania do uzyskania poprawy wymiaru pionowego. Poprzez zaplanowane leczenie osiągnięto znaczną poprawę kliniczną z przywróceniem funkcji, estetyki i zwiększeniem pionowego wymiaru zwarcia. Zaproponowane leczenie pozwoliło na zachowanie zębów naturalnych bez przyczyniania się do dalszego znacznego starcia poprzez zastosowanie żywicy kompozytowej zamiast ceramiki wraz z doskonałymi warunkami dla pacjenta do kontroli po leczeniu i przedłużeniem jego trwałości, uwzględniając wizyty kontrolne w celu ewentualnych korekt. Młodzi pacjenci ze znacznym starciem zębów i utratą pionowego wymiaru zwarcia nie powinni być bezpośrednio kierowani na leczenie z wykorzystaniem ceramiki i preparacji pod korony pełne. Rehabilitacja jamy ustnej z wykorzystaniem żywicy kompozytowej, techniką pośrednią lub bezpośrednią, pozwala na przywrócenie funkcji i estetyki bez zwiększenia przewidywalnego starcia zębów, a także przy mniejszych nakładach finansowych.

354 Zamykanie ubytków trepanacyjnych – wypełnienie reparacyjne czy (nowa) korona?
Philipp Kanzow, Franziska Haupt

Trepanacja i preparacja dostępu do systemu endodontycznego może prowadzić do zniesienia znacznej ilości tkanek zęba. Jeżeli już przed leczeniem ząb jest zaopatrzony w uzupełnienie bezpośrednie lub pośrednie, trepanacja spowoduje jego uszkodzenie. W takiej sytuacji istnieją dwie opcje: zamknięcie otworu trepanacyjnego poprzez naprawę istniejącego uzupełnienia lub całkowita wymiana rekonstrukcji. Naprawy stanowią minimalnie inwazyjną, korzystną czasowo oraz finansowo opcję, jednak wymagają odpowiedniego, fizycznego i chemicznego przygotowania materiału. Nie należy także zapominać o endodontycznych roztworach płuczących. Wybór najlepszej opcji postępowania (naprawa czy wykonanie [nowej] korony) powinien uwzględniać wielkość ubytku oraz wszelkie argumenty za lub przeciw danemu rozwiązaniu.

362 Techniki cyfrowe stosowane do przygotowania licówek ceramicznych wykonanych analogowo
Połączenie etapów cyfrowych i manualnych dla uzyskania perfekcyjnego dopasowania
Inge Magne, Ralf Oppacher

W artykule przedstawiono zastosowanie technologii cyfrowych oraz manualnych, estetycznych koncepcji nakładania warstw ceramicznych i wykańczania prac protetycznych. Według doświadczenia autorów stosowanie nowoczesnych technologii cyfrowych jest korzystne i można je z powodzeniem wykorzystywać jako narzędzia planowania, komunikacji oraz przygotowywania uzupełnienia. Jednakże, aby uzyskać naturalny uśmiech nadal niezbędne jest ręczne wykonywanie licówek ceramicznych, co pozwala na nadanie im finezyjności. Łącząc techniki manualne i cyfrowe można zdaniem autorów uzyskać perfekcyjne dopasowanie
(perfect match).

372 Dopodniebienne przemieszczenie zębów stałych
Andreas Filippi, Zeynab Ahmed

Dopodniebienne przemieszczenie należy do ciężkich urazów zębów stałych. Pierwotny przebieg gojenia, jak i prognoza zależą od szybkiego oraz odpowiedniego zaopatrzenia w dniu wypadku. Ząb należy jak najszybciej umieścić w uprzedniej pozycji i objąć elastyczną szyną. Już w dniu wypadku trzeba zadecydować czy uszkodzony ząb wymaga leczenia kanałowego, czy nie. Jeżeli tak, konieczne jest jak najszybsze wdrożenie. Aby jak najlepiej wspomóc gojenie przyzębia, oprócz zastosowania elastycznej szyny, należy także poinstruować pacjenta odnośnie higieny jamy ustnej, szczególnie w pierwszym tygodniu po wypadku.

378 Celowa replantacja po złamaniu korony i korzenia: opis przypadku
Marc Joos, Florin Eggmann, Andreas Filippi

Oprócz zmian okołowierzchołkowych celowa replantacja stanowi opcję leczenia także po urazowym złamaniu korony i korzenia. Ponieważ połączenie szkliwno-cementowe zęba przedniego przebiega po stronie podniebiennej bliżej brzegu siecznego niż po stronie przedsionkowej, korzystna dla późniejszej rekonstrukcji i profilu wyłaniania jest rotacja zęba o 180°. Dzięki temu można zrezygnować z chirurgicznego wydłużania korony/osteoplastyki. Czas leczenia jest krótki, powierzchnia rany niewielka, a odsetek sukcesu wysoki. W artykule przedstawiono takie postępowanie krok po kroku.

384 Aspekty funkcjonalne i strukturalne w leczeniu furkacji: nowe podejście
Stefan Neumeyer, Benjamin Hundeshagen, Sabine Hopmann, Stefanie Neumeyer-Wühr, Maria Bruhnke, Konstantin Krüger, Ralf Smeets, Martin Gosau, Simon Burg

Rezultaty leczenia ubytków w obrębie furkacji są często niezadowalające. Przyczyną są szczególne cechy morfologiczne i patologiczne, a także rozległe zmiany w kształcie spowodowane leczeniem resekcyjnym zmian periodontologicznych w zębach wielokorzeniowych. Dlatego w celu poprawy rokowania sugeruje się zastosowanie leczenia augmentacyjnego. Jednakże odsetek powodzenia leczenia zmniejsza się wraz z rosnącą ciężkością choroby. Jeżeli natomiast zajęte korzenie nie są usuwane, lecz ekstrudowane po hemisekcji, prowadzi to do dokoronowego przemieszczenia stanu zapalnego i znacząco ułatwia higienę. W tym samym czasie usunięcie tkanek zapalnych z kieszeni przyzębnych towarzyszy pionowej i poziomej apozycji kości. Rezultaty są przewidywalne i stabilne w perspektywie długoczasowej. Obciążenie dla pacjenta jest niskie.