SPIS TREŚCI

136 Leczenie zespołowe w stomatologii estetycznej – prezentacja przypadku
Giuseppe Romeo, Dimitar Filtschev, Georgi Illiev

138 Materiały do wykonywania adhezyjnych koron częściowych: nowe opcje i zastosowanie kliniczne
José Ignacio Zorzin, Ulrich Lohbauer

Adhezyjne korony częściowe są optymalnym rodzajem rekonstrukcji ubytków, których nie można odbudować
kompozytem techniką bezpośrednią. Są estetyczne i stosunkowo małoinwazyjne. Jeszcze nigdy przedtem nie mieliśmy tylu różnych materiałów do wyboru w ramach wykonywania tego typu uzupełnień. W artykule podzielono je ze względu na właściwości mechaniczne i mikrostrukturę oraz wskazano, który materiał będzie najlepszą opcją dla danej sytuacji klinicznej.

148 Uproszczona metoda opracowania interdyscyplinarnego planu leczenia: podejście oparte na estetyce i funkcji przedstawione w trzech krokach: część 1
Stefano Gracis

Wielu lekarzy nie ma pewności, w jaki sposób opracować kompleksowy plan leczenia dla pacjentów, którzy zgłaszają się z wieloma problemami i patologiami. W celu skutecznego zaplanowania optymalnego planu leczenia w tak złożonych przypadkach lekarz musi albo posiadać, albo nabyć odpowiednią wiedzę opartą na dowodach odnośnie przewidywalności dostępnych zabiegów klinicznych. Powinien również rozumieć prawidłową kolejność postępowania i doskonalić umiejętności wymagane do przeprowadzenia leczenia. Ponieważ większość lekarzy nie ma wiedzy i umiejętności niezbędnych do wykonania takiego zadania, konieczne jest interdyscyplinarne podejście do leczenia. Artykuł przedstawia praktyczne postępowanie krok po kroku opracowania kompleksowego interdyscyplinarnego leczenia skoncentrowanego pierwotnie na zębach i ich wzajemnym stosunku oraz otaczających tkankach. Podejście to opiera się na odpowiedziach na sześć pytań, które są podzielone na trzy etapy: (1) ocena zębów w stosunku do twarzy i warg, (2) ocena wymiarów zębów przednich i (3) analiza relacji przednio-tylnej oraz szczęki i żuchwy. Uzyskane informacje muszą być następnie odniesione do warunków kostnych pacjenta, stanu przyzębia, podatności na próchnicę i oceny ryzyka biomechanicznego w celu przygotowania kompleksowego planu leczenia.

168 Leczenie czynnościowe i periodontologiczne z wykorzystaniem szyn ortodontycznych
Mark Thomas Sebastian

Leczenie z wykorzystaniem szyn Aligner jest uznaną metodą w ortodoncji, stosowaną w leczeniu różnych nieprawidłowości (stłoczeń, szpar, zgryzu otwartego, zgryzu głębokiego, odchyleń w linii pośrodkowej, overjet, overbite, umiarkowanego zgryzu krzyżowego w odcinku przednim, zwężonego łuku zębowego, zgryzu krzyżowego w odcinku bocznym klasy II i III). Postęp w zakresie klinicznych protokołów leczenia i procesów cyfrowych oraz rozwój sprawdzonych koncepcji znacznie zwiększyły spektrum wskazań. Często są to postępowania lecznicze lub prewencyjne. Leczenie z wykorzystaniem szyn Aligner stało się obecnie elementem leczenia interdyscyplinarnego i koncepcji interdyscyplinarnej mającej na celu zachowanie zębów. Podstawą interwencji z wykorzystaniem szyn ortodontycznych jest koncepcja leczenia uwzględniająca zarówno kryteria czynnościowe oraz periodontologiczne, jak i możliwości techniczne, a także ograniczenia kliniczne. W artykule przedstawiono leczenie z wykorzystaniem szyn Aligner na przykładzie zgryzu urazowego z miejscowym problemem periodontologicznym. Po wstępnym omówieniu nazewnictwa opisano terapię z wykorzystaniem szyn jako potencjalny sposób rozwiązania interferencji zgryzowych, co w wielu przypadkach pozwala w minimalnie inwazyjny sposób zapobiec przeciążeniom i wynikającym z nich skutkom dla aparatu zawieszeniowego zęba. Postępowanie zostanie zaprezentowane na konkretnym przykładzie.

184 Obliteracje systemu endodontycznego – znaczenie w praktyce
Michael Arnold

Obliteracje systemu kanałowego są rezultatem postępującego nowotworzenia tkanek twardych w obrębie żywej miazgi. Stanowią duże wyzwanie dla diagnostyki i procedur endodontycznych. Obliteracja wymaga intensywnego leczenia tylko w przypadku pojawienia się zmian patologicznych. Komórki miazgi wykazują wysoki potencjał naprawczy i tworzenia zmineralizowanych tkanek twardych. Z uwagi na nieregularną strukturę nie są one w stanie trwale uszczelnić i ochronić ząb przed inwazją mikroorganizmów; w przypadku odsłonięcia zębiny konieczne jest podjęcie odpowiednich kroków obejmujących profilaktykę, fluoryzację oraz odbudowę zęba wypełnieniami wiążącymi adhezyjnie do zębiny. W odróżnieniu od zwapnień miazgi, zębinę pierwotną i wtórną z uwagi na różnice kolorystyczne można łatwo rozpoznać przy użyciu lup lub mikroskopu zabiegowego, dzięki czemu możliwe jest przeprowadzenie leczenia minimalnie inwazyjnego. Sklerotyczną zębinę trzeciorzędową powstałą w wyniku urazu zęba lub procesów starzenia można rozpoznać, zwłaszcza w obszarze korzenia, tylko pod mikroskopem. W zębinie sklerotycznej mogą ponadto pojawić się mikrorysy w przebiegu leczenia endodontycznego. Zbyt duży nacisk osiowy stosowany podczas opracowania kanału i silny stożkowy kształt poszerzenia mogą zmniejszyć sukces leczenia. Dlatego tak ważna w praktyce jest odpowiednia ocena wskazania i możliwości technicznych oraz postępowanie minimalnie inwazyjne. W przypadku problemów z podjęciem decyzji terapeutycznych zaleca się odpowiednio wczesną selekcję przypadków i współpracę ze specjalistami z zakresu endodoncji.