SPIS TREŚCI

142  Repetytorium: Naprawa odbudowy kompozytowej
Jana Biermann, Annette Wiegand

Żywotność odbudowy można znacznie wydłużyć dzięki (wielokrotnym) naprawom. Naprawy takie akceptują zarówno lekarze, jak i pacjenci. Po dokładnym rozważeniu wskazań nie mają one wad w porównaniu z na nowo wykonanymi odbudowami. Co więcej, bardziej oszczędzają tkanki twarde zęba, są mniej czasochłonne i wiążą się z niewielkim ryzykiem powikłań. Pomimo to przeprowadza się je stosunkowo rzadko. Powodem jest być może brak wiedzy odnośnie optymalnego i łatwo wykonywalnego protokołu napraw. Repetytorium stanowi przewodnik postępowania w przypadku naprawy uzupełnień kompozytowych, które po części nie spełniają swojej funkcji.

148 Utrata wysokości zwarcia – opis przypadku step by step
Wolfram Bücking

156 Złoto czy ceramika – aktualne rozważania z uwzględnieniem procesów cyfrowych
Michael Hohaus

Technologia cyfrowa daje możliwość rozwiązywania złożonych przypadków z zastosowaniem różnych dostępnych na rynku materiałów. Oprócz porównywalnej precyzji jest prostsza i szybsza zarówno w warunkach klinicznych, jak i laboratoryjnych, ponadto przyczynia się do poprawy komfortu pacjenta. Jej integracja z codziennością kliniczną wymaga od całego zespołu wysokiej motywacji i sporego nakładu czasowego. Technika adhezyjna umożliwia wykonywanie minimalnie inwazyjnych lub bezinwazyjnych rekonstrukcji protetycznych bez konieczności poświęcania struktury zęba w celu otrzymania odpowiedniej retencji. Przy wymianie uszkodzonych rekonstrukcji decydującą rolę odgrywa morfologiczna odbudowa utraconych tkanek zęba oraz ochrona pozostałych delikatnych struktur. Podczas preparacji ubytku należy pamiętać o cechach materiałowych, minimalnych grubościach i obciążeniu. Zalecenia dotyczące materiału (złoto, ceramika czy kompozyt) i techniki (bezpośrednia czy pośrednia) powinny uwzględniać wymagania pacjenta i utratę tkanek twardych zęba. Końcową decyzję podejmuje dobrze poinformowany pacjent wraz ze swoim lekarzem.

172 Ustawienie zębów według profesora Gerbera – obecne zastosowanie metody Gerbera u bezzębnego pacjenta
Max Bosshart

Artykuł przedstawia fizyczno-geometryczny, oparty na badaniach efekt rozłożenia sił żucia podczas żucia jednostronnego. Akt żucia wymaga siły fizycznej, o określonej wielkości i określonych wektorach. Rozłożenie sił w protezie całkowitej ma swoją logiczną konsekwencję. Ważne jest, aby ta analogowa wiedza znalazła swoje miejsce w cyfrowych programach ustawiania zębów.

184 Pulpotomia częściowa w zębach stałych
Michael Drefs

Stosowana obecnie metoda pulpotomii częściowej i całkowitej umożliwia często długoterminowe zachowanie żywotności miazgi zębów po przebytym urazie czy też zmienionych próchniczo. Protokół wykonywania pulpotomii, w porównaniu z klasycznym leczeniem endodontycznym, wymaga w mniejszym stopniu całkowitej technicznej poprawności. Leczenie to można też określić jako korzystniejsze również pod względem ekonomicznym, przy czym procedury te nie są ujęte w (obowiązującym w Niemczech – przyp. tłum.) spisie rozliczanych świadczeń. Ta opcja leczenia – która pierwotnie była ograniczona do zębów mlecznych – wydaje się być wyjątkowo obiecująca także w przypadku zębów stałych, niezależnie od tego czy rozwój korzenia leczonego zęba już się zakończył i tego, czy otwór wierzchołkowy jest otwarty. Powodzenie metody leczenia można docelowo ocenić mając do dyspozycji wystarczająco dużo wyników opartych na długoterminowej analizie, co w tej chwili jeszcze nie ma miejsca. Wprowadzenie materiałów bioaktywnych, na przykład Mineral Trioxide Aggregate (MTA) lub Biodentine poprawiło i tak już duże szanse na powodzenie leczenia. Głównymi warunkami skuteczności, poza prawidłowym postawieniem wskazania do pulpotomii i zapewnieniem sterylności pola zabiegowego, są: zastosowanie odpowiednich materiałów oraz leczenie odtwórcze zęba z zapewnieniem szczelności chroniącej przed bakteriami. W ten sposób możliwe jest zaopatrzenie zębów także w przypadku stwierdzenia lekkiego miejscowego zapalenia miazgi koronowej.

192 Czy w przypadku zębów wielokorzeniowych należy zawsze przeprowadzać powtórne leczenie endodontyczne wszystkich kanałów korzeniowych?
Clemens Bargholz, Martin Brüsehaber, Christian Krupp

Kwestia tego, czy w przypadku niepowodzenia leczenia endodontycznego zębów wielokorzeniowych należy przeprowadzić powtórne leczenie wszystkich kanałów, czy też można ograniczyć się do pojedynczych kanałów, budzi w dyskusjach kontrowersje. W artykule autorzy podejmują próbę sformułowania opinii na ten temat i objaśnienia jej na podstawie trzech przypadków klinicznych.