SPIS TREŚCI:

PERIODONTOLOGIA

164 Innowacyjne techniki zachowania poekstrakcyjnego wyrostka zębodołowego: Tissue Master Concept (TMC)
S. Neumeyer

Ekstrakcja zębów nieuchronnie prowadzi do zapoczątkowania procesów resorpcyjnych, których skutkiem może być znaczna utrata kości wyrostka zębodołowego. Zanik tkanki kostnej może bardzo utrudniać przyszłe leczenie implantologiczne i protetyczne. Obecnie dysponujemy różnorodnymi technikami augmentacji kości pozwalającymi unikać lub zmniejszać potencjalne trudności. Wszystkie metody augmentacji są inwazyjne. Większość z nich zakłada stosowanie materiałów kościozastępczych i wymaga od lekarza doskonałej sprawności oraz znajomości technik chirurgicznych, co dotyczy szczególnie rozległych ubytków.

174 Podokostnowa minimalnie inwazyjna estetyczna augmentacja wyrostka zębodołowego (SMART)
Nowy standard w rekonstrukcji kości
E.A. Lee

Tradycyjna technika sterowanej regeneracji kości wymaga mobilizacji płata śluzówkowo-okostnowego i wprowadzenia materiału augmentacyjnego, niekiedy wraz z zastosowaniem specjalnych metod utrzymujących, niezbędną dla augmentacji przestrzeń czy błon zaporowych. Technika ta jest związana z występowaniem częstych powikłań, a efekt augmentacji i wpływ techniki na estetykę tkanek miękkich wokół implantów są niezadowalające. Wpływ na tkanki miękkie był wprawdzie brany pod uwagę w przypadku technik tunelowych, jednak wcześniejsze publikacje opisują ich zastosowanie głównie w przypadkach poziomej augmentacji wyrostka zębodołowego w odcinku bocznym bezzębnej żuchwy u pacjentów użytkujących protezy całkowite.

186 Instrumentacja powierzchni korzenia w ramach leczenia zapalenia przyzębia
Ch. Graetz, A. Bräuning, Ch.E. Dörfer

Warunkiem sukcesu leczenia zapalenia przyzębia jest uzyskanie akceptowalnej pod względem biologicznym powierzchni korzenia poprzez skuteczną instrumentację oraz dokładne usunięcie biofilmu. Można w tym celu stosować instrumenty ręczne i mechaniczne, które różnią się pod względem skuteczności, potencjału destrukcyjnego, nakładu czasowego i metody stosowania. Z uwagi na wady i zalety różnych systemów uzyskanie optymalnego wyniku zależy od stworzenia odpowiedniej sekwencji instrumentów na poszczególnych etapach leczenia.
 

202 Transreplantacja: alternatywa dla źle rokujących zębów dotkniętych zapaleniem przyzębia
Ö. Solakoglu, A. Filippi

Periodontologiczne leczenie zębów o znacznym stopniu ruchomości z zaawansowanym zanikiem kości i nierzadko patologicznie przemieszczonych czy wydłużonych przysparza lekarzowi wiele wątpliwości w wyborze właściwej opcji terapeutycznej. Rehabilitacja protetyczna zakładająca ekstrakcje źle rokujących zębów podlega wielu ograniczeniom, w tym biologicznym, a także finansowym. Możliwą do zastosowania alternatywną jest w tym przypadku transreplantacja zębów dotkniętych zaawansowaną chorobą przyzębia.

IMPLANTY

130 Postępowanie w przypadku nieprawidłowo wprowadzonych implantów natychmiastowych w strefie estetycznej – nowe podejście
J.K. Stern, Ch.M. Bingham, B.J. Pumphrey, G.J. Chiche, E. Britton

Estetyczna rehabilitacja implantoprotetyczna stanowi duże wyzwanie w odcinku przednim szczęki, a osiągnięcie optymalnego rezultatu wymaga wyjątkowej staranności. Bliska współpraca implantologa z protetykiem pozwala na kamuflaż nieprawidłowo wprowadzonych implantów z platformą zlokalizowaną zbyt płytko, za pomocą protetycznego wydłużenia korony zęba. Ten nowy sposób postępowania pozwala uzyskać odpowiednie ukształtowanie tkanek miękkich wokół uzupełnienia protetycznego. Opisany przypadek prezentuje sposób postępowania w celu rozwiązania problemu zbyt płytko wprowadzonego implantu do zębodołu poekstrakcyjnego.

140 Eksplantacja i ponowna implantacja w odcinku bocznym żuchwy: Opis przypadku
F. Zastrow

Periimplantitis i jego leczenie jest dla lekarza dużym wyzwaniem. Granice i kryteria podejmowania decyzji w zakresie zachowania implantu czy koniecznej eksplantacji są płynne. W artykule przedstawiono przypadek 65-letniej pacjentki z utrzymującym się od dłuższego czasu zapaleniem tkanek okołowszczepowych w obszarze 37, która zgłosiła się do gabinetu w marcu 2010 roku. Celem leczenia była rekonstrukcja trzeciego kwadrantu po silnym pionowym zaniku kości w wyniku periimplantitis.

150 Wykonanie opartego na implantach uzupełnienia protetycznego o naturalnym wyglądzie z wykorzystaniem elementów stałych i ruchomych
M. Bergler, S.J. Chu

W artykule przedstawiono przypadek kliniczny 78-letniej pacjentki, u której wymagane było wykonanie opartego na implantach uzupełnienia stałego/ruchomego w celu uzupełnienia bezzębnego łuku, w którym to przypadku wprowadzono strategicznie cztery implanty w celu uzyskania podparcia dla belki wykonanej w technologii CAD/CAM z wykorzystaniem opartej na strukturze ruchomej protezy typu overdenture. W przypadku wykonania tego uzupełnienia unikalne było zastosowanie stomatologii cyfrowej w celu przekazania pacjentowi klinicznych informacji dotyczących estetyki twarzowej, zębowo-twarzowej i zębowej (za pomocą skanera twarzy) oraz okluzji.