SPIS TREŚCI

5 Minimalnie inwazyjny dwuetapowy zabieg wydłużenia korony klinicznej techniką tunelową
Ronald E. Jung, Prisca Bigler, Marek Balmer, Stefan P. Bienz, Jenni Hjerppe

Cel: Celem retrospektywnej serii przypadków było opracowanie minimalnie inwazyjnej dwuetapowej bezpłatowej techniki wydłużania korony klinicznej, która pozwala uniknąć plastyki dziąsła lub zminimalizować jej zakres poprzez redukcję wysokości kości przy użyciu preparacji tunelowej. Materiał i metody: Do badania włączono 9 pacjentek i 1 pacjenta (średnia wieku: 46,6 lat, zakres 26,9 do 71,6 lat). Wskazaniami do wydłużenia koron były: estetycznie zbyt krótkie korony (n = 5), asymetria wysokości dziąsła (n = 2) oraz połączenie tych wskazań (n = 3). Wszyscy pacjenci mieli gruby biotyp dziąsła, a średnia liczba zębów objętych zabiegiem wynosiła 3,7 (zakres: 2 do 8 zębów). U trzech uczestników przeprowadzono dodatkową plastykę dziąsła 6 tygodni po wydłużeniu korony. Wyniki: Efekty leczenia spełniły oczekiwania pacjentów i lekarza pod względem estetycznym oraz funkcjonalnym. Wnioski: Minimalnie inwazyjna dwuetapowa procedura wydłużania korony za pomocą techniki tunelowej może zapewnić przewidywalne efekty estetyczne bez konieczności preparacji płata i dodatkowej gingiwektomii. Niezbędne jest przeprowadzenie dalszych prospektywnych badań klinicznych, aby zweryfikować tę technikę.

15 Zmodyfikowana technika indukowanego wzrostu dziąsła wokół nierokującego zęba przed implantacją: opis dwóch przypadków
Jorge Saade, Marcelo Bassani, Andre Castro, Esther Gomes Saade, Bruno Massucato Zen, Mateus Bertolini Fernandes dos Santos, Bruno Sotto Maior, Carlos Eduardo Francischone

Regeneracyjna i rekonstrukcyjna plastyczna chirurgia periodontologiczna są ważnymi metodami leczenia recesji tkanek brzeżnych i mogą być zalecane przy pokryciu korzenia lub zabiegach periodontologicznych przed wprowadzeniem implantów. Wśród dostępnych zabiegów techniki płatowe z przeszczepem podnabłonkowej tkanki łącznej (connective tissue graft, CTG) są najczęstszą metodą leczenia w celu uzyskania właściwego przemieszczenia tkanek. Przedstawione badanie proponuje modyfikację wcześniejszej techniki w celu pobudzenia spontanicznego wzrostu dziąsła wokół zęba, który został zakwalifikowany do ekstrakcji przed implantacją, poprzez sukcesywną redukcję przedsionkowej powierzchni korzenia. Stopniowa redukcja tej powierzchni wykonywana jest wiertłami diamentowymi i tworzy przestrzeń dla dokoronowego wzrostu tkanek dziąsła poprzez zmniejszenie wypukłości korzeni, a co za tym idzie – stymuluje proces gojenia za pomocą tworzenia tkanki ziarninowej, która następnie zróżnicuje się w tkanki skeratynizowane. Przedstawiona technika jest zalecana w celu poprawy rezultatów estetycznych w przypadkach wymagających ekstrakcji zęba, wprowadzenia implantu w zębodół poekstrakcyjny i natychmiastowego jego obciążenia z tymczasową odbudową oraz CTG.

25 Wirtualne klonowanie zespołu zębowo-dziąsłowego w strefie estetycznej: wolumetryczna analiza zmian w obrębie tkanek
Ivan Contreras Molina, Diego Michel A. Castillo Sauceda, Kyle Stanley, Gil Contreras Molina

W artykule opisano na przykładzie konkretnego pacjenta koncepcję wirtualnego klonowania uzębionych modeli szczęk. Metoda ta pozwala zwiększyć przewidywalność rezultatu dzięki zastosowaniu idealnego profilu wyłaniania równoimiennego zęba naturalnego po stronie przeciwnej. Pozwala to osiągnąć odpowiednią estetykę i funkcję nawet w bardzo wymagających przypadkach.

51 Kształtowanie tkanek miękkich przy użyciu uzupełnień tymczasowych po augmentacji tkanek twardych i miękkich w ramach leczenia implantologicznego w odcinku przednim: postępowanie kliniczne na przykładzie konkretnych przypadków
Arndt Happe, Sarah Maria Blender, Ralph Luthardt

Uzupełnienia tymczasowe na implantach mogą w istotny sposób przyczynić się do sukcesu leczenia implantologicznego. Implantacja natychmiastowa i osadzenie natychmiastowego uzupełnienia tymczasowego umożliwia zachowanie naturalnego profilu wyłaniania, natomiast przy klasycznej implantacji z wgajaniem podśluzówkowym profil wyłaniania należy ukształtować na nowo. Złożone rekonstrukcje tkanek twardych i miękkich w odcinku przednim wymagają często zastosowania długoczasowego uzupełnienia tymczasowego, ponieważ wyrostek zębodołowy podlega procesom przebudowy po zabiegach augmentacyjnych, które mogą wiązać się ze zmianami objętości. Uzupełnienie tymczasowe pozwala „przeczekać” ten czas, kiedy następują znaczące dynamiczne zmiany tkanek. Jednocześnie można dzięki temu anatomicznie ukształtować tkanki miękkie i przetestować estetykę. W artykule przedstawiono przypadki i postępowanie kliniczne w świetle piśmiennictwa naukowego.

67 Endodoncja i implanty – sąsiedztwo i interakcje
Charlotte Antonia Schünemann, Michael Hülsmann

Zęby leczone endodontycznie i implanty funkcjonują w bezpośrednim sąsiedztwie bardzo dobrze, o ile podczas leczenia zostaną zachowane określone zasady. Celem artykułu jest zidentyfikowanie i przedyskutowanie aspektów interakcji pomiędzy implantami i zębami po leczeniu kanałowym.

75 Potencjalna rola alergii na tytan w niepowodzeniu implantacji
Stephen K. Harrel, Brad Crump, John C. Tunnell, Thomas G. Wilson

Utrata kości wokół implantu oraz niepowodzenie implantacji stanowią coraz większy problem. W niektórych przypadkach możliwym czynnikiem prowadzącym do utraty kości może być alergia na tytan. W artykule dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego alergii na tytan jako czynnika niepowodzenia implantacji oraz omówiono aktualne poglądy na jej potencjalny udział w utracie kości wokół implantu. Przedstawiono i przeanalizowano klinicznie przypadek utraty implantu oraz ponowne leczenie implantologiczne u pacjentki z możliwą alergią lub nietolerancją tytanu. Późniejszy sukces implantu ceramicznego może poprzeć wykrycie alergii na tytan lub jego nietolerancję. Niestety, brak prospektywnych badań klinicznych oraz wiarygodnych testów na alergię na tytan sprawia, że niemożliwe jest kliniczne sprawdzenie czy odgrywa ona znaczącą rolę w utracie kości wokół implantu.