SPIS TREŚCI:

PERIODONTOLOGIA

166 Przeszczep łącznotkankowy jako biologiczna alternatywa dla wypełnień klasy V w przypadkach recesji klasy I i II wg Millera: opis przypadków
W.P. Nordland, L.M. de Souza, E.J. Swift, Jr

Wypełnienia ubytków przyszyjkowych są powszechnie wykonywane z wykorzystaniem materiałów odtwórczych, jednak ich estetyka i wytrzymałość mogą stanowić problem. Pomimo osiągniętej poprawy w uzyskiwaniu adhezji do zębiny, wyniki otrzymywane z wykorzystaniem materiałów kompozytowych w obszarze przyszyjkowym odzwierciedlają różnego rodzaju problemy kliniczne. Możliwości biologiczne zastosowania przeszczepu łącznotkankowego w celu odtworzenia utraconych tkanek miękkich okazały się korzystne pod względem trwałości i estetyki. Artykuł przedstawia przypadki kliniczne, w których zastosowano chirurgiczną alternatywę w celu odbudowy ubytków pochodzenia niepróchnicowego oraz próchnicowych w obszarze przyszyjkowym. Lekarze powinni rozważyć biologiczną możliwość odtworzenia brakujących tkanek dziąsła przed założeniem materiału do wypełnień na odsłoniętą powierzchnię korzenia.

176 Postępowanie w estetycznie trudnych przypadkach periodontologicznych: protokół odtwórczo-chirurgiczny
P. Simeone, G. Leofreddi, J.C. Kois

W trakcie leczenia pacjentów z ciężką chorobą przyzębia lekarze często muszą się mierzyć z trudnym dylematem dotyczącym tego, w jaki sposób skutecznie leczyć chorobę, spełniając jednocześnie prośby pacjenta dotyczące estetyki. W celu umożliwienia odpowiedniego ułożenia architektury biologicznej należy dokładnie ocenić stan tkanek przyzębia pacjenta oraz pozycję planowanych brzegów uzupełnienia protetycznego. Cele leczenia pacjenta opisanego w artykule obejmowały odsłonięcie odpowiedniej ilości tkanek zęba tak, aby określić brzeg uzupełnienia, oszacować zdrowy kompleks zębowo-dziąsłowy, a następnie wykonać właściwie dopasowane estetyczne uzupełnienie ostateczne. W artykule przedstawiono przypadek kliniczny, w którym dokładna komunikacja pomiędzy stomatologiem zachowawczym, chirurgiem periodontologicznym i technikiem dentystycznym doprowadziła do uzyskania przewidywalnego i estetycznego wyniku leczenia zachowawczego z równoczesną poprawą stanu przyzębia pacjenta.

190 Procedura podniesienia dna zatoki szczękowej z dostępu od strony podniebiennej
H.L. Sarmiento, B. Othman, M.R. Norton, J.P. Fiorellini

Celem artykułu jest przedstawienie alternatywnej metody augmentacji zatoki szczękowej z dostępu podniebiennego do zastosowania w przypadkach, w których powikłania nie pozwalają na zastosowanie tradycyjnego dostępu. Pięćdziesięcioletni pacjent zgłosił się do gabinetu po wielu wcześniejszych próbach przeprowadzenia zabiegu augmentacji zatoki szczękowej. Na podstawie tomografii stożkowej stwierdzono, że przeszczep kostny uległ wgojeniu jedynie na policzkowej powierzchni ściany bocznej zatoki, co uniemożliwiło wprowadzenie implantu, jednocześnie nie pozwalając na konwencjonalny dostęp z wykorzystaniem techniki okna bocznego w celu zwiększenia masy przeszczepu. Jako metodę alternatywną wybrano dostęp od strony podniebienia.

IMPLANTY

198 Uzupełnienie dwóch brakujących zębów w odcinku przednim szczęki z zastosowaniem implantów
R. Bassetti, P. Werder, M. Crameri, J. Kuttenberger

Jeżeli po urazie z objęciem kości wyrostka zębodołowego nie ma możliwości repozycji i zachowania zębów z uwagi na niekorzystne złamania (złamanie korzenia), należy się liczyć z większym zanikiem kości wyrostka niż w przypadku ekstrakcji zębów, które wcześniej nie uległy urazowi. Rekonstrukcja brakujących zębów z wykorzystaniem implantów może wymagać wcześniejszego przeprowadzenia nierzadko bardzo złożonych zabiegów augmentacyjnych w obszarze kości. Często w takich sytuacjach poświęca się zbyt mało uwagi ocenie tkanek miękkich, pomimo że jej znaczenie dla długoczasowej prognozy i estetyki jest takie samo jak kości. Dlatego ważne jest, aby już na etapie planowania implantologicznego uwzględnić również warunki w zakresie tkanek miękkich i włączyć je do planu leczenia. Przedstawiony opis przypadku pokazuje krok po kroku sposób rekonstrukcji dwóch siekaczy przyśrodkowych w szczęce z zastosowaniem dwuczasowej augmentacji kości oraz augmentacji tkanek miękkich w momencie wprowadzenia implantu.

212 Chirurgiczno-protetyczna rekonstrukcja brakującego zęba w strefie estetycznej: opis przypadku
S. Pelekanos, V. Papastamou, G.A. Vilos, S. Kourtis

Rekonstrukcja brakującego zęba w strefie estetycznej to bardzo wymagające wyzwanie. Zadaniem lekarza jest dobór i realizacja metod terapeutycznych gwarantujących uzyskanie przewidywalnego, najlepszego dla danego pacjenta wyniku estetycznego i czynnościowego. W zaprezentowanym opisie przypadku przedstawiono złożoną rekonstrukcję braku pojedynczego zęba w odcinku przednim. Dzięki augmentacji tkanek twardych i miękkich udało się uzyskać dobry i przewidywalny rezultat.

222 Rekonstrukcja tkanek miękkich w leczeniu implantologicznym
Dowody naukowe i ich znaczenie kliniczne
Ch.M. Schmitt, R.E. Matta, T. Möst, K.A. Schlegel

W ostatnich latach coraz większe znaczenie w ramach leczenia implantologicznego zyskują okołowszczepowe tkanki miękkie oraz ich kształtowanie. Zgodnie z dostępnymi w literaturze zaleceniami, obecność wokół implantu pasa dziąsła zrogowaciałego o odpowiedniej szerokości (powyżej 2 mm) korzystnie wpływa na tkanki okołowszczepowe i zapobiega stanom zapalnym. Artykuł stanowi swego rodzaju przegląd literatury dotyczącej kontrowersyjnej kwestii obecności dziąsła zrogowaciałego wokół implantu oraz zestawienie dowodów naukowych dotyczących stosowanych technik augmentacyjnych w zakresie tkanek miękkich.

232 Tradycyjna implantacja z wykorzystaniem szyn chirurgicznych
V. Fehmer, S. Hicklin, S. Carciofo, I. Sailer

Jeżeli w ramach tradycyjnego planowania implantologicznego nie istnieją żadne trójwymiarowe pomoce diagnostyczne w postaci zdjęć DVT lub CT, klinicysta musi dysponować podczas zabiegu wszystkimi istotnymi danymi. W artykule przedstawiono przeniesienie informacji diagnostycznych na tradycyjne szyny implantologiczne, służące lekarzowi i technikowi dentystycznemu jako element pomocniczy w czasie implantacji. Podczas wykonywania takich szyn uwzględnia się – oprócz pozycji implantu ustalanej na podstawie aspektów protetycznych – wyłącznie planowanie w oparciu o dwuwymiarowe zdjęcia rentgenowskie, co wiąże się z koniecznością zachowania większej swobody oraz idealnym zakotwiczeniem szyny w czasie implantacji.