85 Szynowanie u pacjentów z zaawansowanym zapaleniem przyzębia
Bettina Dannewitz, Peter Eickholz

Zaawansowane zapalenie przyzębia może prowadzić do rozchwiania zębów. Szynowanie pozwala ustabilizować zęby i polepszyć komfort życia pacjenta. Szynowanie można wykonać na każdym etapie systematycznego leczenia periodontologicznego, zwłaszcza przed instrumentacją poddziąsłową, aby ułatwić leczenie, a także przed chirurgicznymi zabiegami na przyzębiu (zwłaszcza regeneracyjnymi), aby polepszyć przyleganie skrzepu krwi do powierzchni korzenia podczas gojenia.

95 Leczenie chirurgiczne peri-implantitis w strefie estetycznej z dostępu wierzchołkowego bez nacinania brodawek: technika NIPSA
Opis przypadków
José A. Moreno Rodríguez, Antonio J. Ortiz Ruiz

Cel: Leczenie zaawansowanego peri-implantitis stanowi wyzwanie kliniczne. W przypadku ubytków o małej liczbie ścian kostnych i/lub poziomych ubytków kości nie zaleca się przeprowadzania chirurgicznych zabiegów odtwórczych. Wszystkie badania nad chirurgicznymi zabiegami odtwórczymi w peri-implantitis dotyczyły dostępu od strony dziąsła brzeżnego. Tymczasem w prezentacji przypadków opisano nowe podejście do odbudowy zaawansowanych zmian peri-implantitis z dostępu wierzchołkowego. Materiały i metody: Na początek przeprowadzono fazę niechirurgiczną, łączącą strategię protetyczną, mechaniczną i chemiczną. Następnie rozpoczęto fazę chirurgiczną, polegającą na zabiegu z dostępu wierzchołkowego bez nacinania brodawek (nonincised papillae surgical approach, NIPSA) wraz z użyciem biomateriału i przeszczepu łącznotkankowego. Wniosek: Przy zastosowaniu techniki NIPSA w leczeniu peri-implantitis osiągnięto powodzenie pomimo niekorzystnego ukształtowania ubytków wokół implantów.

107 Uzupełnienia pełnoceramiczne na implantach u pacjentów z bruksizmem
Marc Schmitter

Obecnie nie sposób już wyobrazić sobie nowoczesnej stomatologii bez uzupełnień pełnoceramicznych. Również rekonstrukcje na implantach można wykonywać z różnego rodzaju ceramik. Należy jednak pamiętać o pewnych szczególnych cechach tego rodzaju prac, zwłaszcza u pacjentów zgrzytających i/lub zaciskających zęby. Sztywne zakotwiczenie implantu w kości stanowi szczególne wyzwanie biomechaniczne w kontekście rozłożenia sił na rekonstrukcję protetyczną. Dlatego wybierając materiał i projektując kształt rekonstrukcji należy uwzględnić pewne aspekty, aby uniknąć ich uszkodzenia. Niektóre z nich zostaną opisane w artykule. Dodatkowo zawarto w nim kilka podstawowych kwestii dotyczących diagnostyki bruksizmu.

115 Podniebienna płytka kostna wykorzystana do odbudowy ubytku w strefie estetycznej
Andoni Jones

Implanty w strefie estetycznej stanowią wyzwanie z wielu powodów, szczególnie w przypadkach, w których od początku istnieją niedobory tkanek twardych i miękkich. Lekarz ma do dyspozycji wiele technik augmentacji, z których każda ma swoje mocne i słabe strony. Ważne jest poznanie tych różnic oraz staranna diagnostyka i dobór metod leczenia odpowiednich dla poszczególnych pacjentów. W artykule opisano leczenie okolicy siekacza przyśrodkowego szczęki, gdzie po ekstrakcji zęba z ankylozą powstał niedobór tkanek. Na początek wykorzystano podniebienną płytkę kostną do odbudowy braku ściany przedsionkowej. Trzy miesiące później wprowadzono implant i jednoczasowo przeprowadzono augmentację tkanek miękkich z wykorzystaniem przeszczepu łącznotkankowego. Z powodzeniem wykonano odbudowę, osiągając zadowalający docelowy efekt estetyczny. Omówiono możliwe dolegliwości, związane z pobieraniem kości autogennej oraz tkanek miękkich, podkreślając jednak krótszy czas gojenia i uzyskiwaną optymalną jakość tkanek.

127  Uzupełnienia tymczasowe w fazie wgajania implantów w przypadku postępowania dwuczasowego
Merlind Becker, Mohamed Sad Chaar, Matthias Kern

Uzupełnienia na implantach należą obecnie w Niemczech do standardowych rozwiązań terapeutycznych u pacjentów z bezzębiem i uzębieniem resztkowym. Postępowanie dwuczasowe w leczeniu implantologicznym stanowi sprawdzoną koncepcję. Zastosowanie uzupełnienia tymczasowego jest zwykle konieczne w widocznym obszarze, ponieważ pozwala zachować estetykę, funkcję żucia i fonetykę. Dzisiejsze możliwości obejmują ruchome uzupełnienia tymczasowe wsparte na zębach naturalnych i na implantach oraz prace kombinowane, łączące w sobie oba te rozwiązania. Celem artykułu jest usystematyzowanie informacji na temat możliwości wykonywania uzupełnień tymczasowych, zarówno ruchomych, jak i stałych, użytkowanych podczas fazy wgajania. Nie uwzględniono tutaj rekonstrukcji na implantach tymczasowych.

135 Implantacja natychmiastowa i natychmiastowe obciążenie implantu uzupełnieniem tymczasowym w przypadku pojedynczego braku zębowego w strefie estetycznej
Karl Andreas Schlegel, Oliver Hüsken, Alexandros Touloupis, Sabine Falk

Planując rekonstrukcję protetyczną w strefie estetycznej zadajemy sobie cały czas pytanie, jak powinna wyglądać koncepcja leczenia. Możliwości mamy wiele – począwszy od prostej szyny formowanej wgłębnie, poprzez protezę klamrową, protezę elastyczną aż do kompleksowego rozwiązania w postaci mostu adhezyjnego. W artykule zaprezentowano opcję alternatywną w postaci korony tymczasowej oraz jej zalety.

145 Innowacyjne koncepcje zaopatrywania pojedynczych braków zębowych
Lukas Waltenberger, Stefan Wolfart

Celem zaopatrzenia pojedynczych braków zębowych jest czynnościowa i estetyczna rehabilitacja układu stomatognatycznego. Najlepiej, jeżeli leczenie obejmuje jak najmniejszą liczbę wizyt, odstępy czasowe pomiędzy nimi są jak najmniejsze, a procedura techniczna jak najbardziej uproszczona przy jak najmniejszym ryzyku dla pacjenta. W artykule opisano zaopatrywanie pojedynczych braków zębowych pod kątem (1) momentu implantacji i obciążenia implantu, (2) pozycji implantu w kontekście zaopatrzenia protetycznego, (3) szczegółów dotyczących koncepcji implantoprotetycznych. W punkcie (3) opisano prefabrykowane elementy konstrukcyjne i ich zastosowanie oraz zalecenia dotyczące projektowania nadbudowy na bazie aktualnego piśmiennictwa. Następnie przedstawiono koncepcję terapeutyczną (SafetyCrown), skupiającą większą liczbę zaleceń i umożliwiającą przeprowadzenie rehabilitacji z tymczasowym zaopatrzeniem natychmiastowym podczas trzech wizyt zgodnie z koncepcją One Abutment–One Time.

145 Innowacyjne koncepcje zaopatrywania pojedynczych braków zębowych
Lukas Waltenberger, Stefan Wolfart

Celem zaopatrzenia pojedynczych braków zębowych jest czynnościowa i estetyczna rehabilitacja układu stomatognatycznego. Najlepiej, jeżeli leczenie obejmuje jak najmniejszą liczbę wizyt, odstępy czasowe pomiędzy nimi są jak najmniejsze, a procedura techniczna jak najbardziej uproszczona przy jak najmniejszym ryzyku dla pacjenta. W artykule opisano zaopatrywanie pojedynczych braków zębowych pod kątem (1) momentu implantacji i obciążenia implantu, (2) pozycji implantu w kontekście zaopatrzenia protetycznego, (3) szczegółów dotyczących koncepcji implantoprotetycznych. W punkcie (3) opisano prefabrykowane elementy konstrukcyjne i ich zastosowanie oraz zalecenia dotyczące projektowania nadbudowy na bazie aktualnego piśmiennictwa. Następnie przedstawiono koncepcję terapeutyczną (SafetyCrown), skupiającą większą liczbę zaleceń i umożliwiającą przeprowadzenie rehabilitacji z tymczasowym zaopatrzeniem natychmiastowym podczas trzech wizyt zgodnie z koncepcją One Abutment–One Time.