Periodontologia-Implanty 2/2017

40 zł
Dostępność : Natychmiast
+ -
  • Oprawa: Miękka
  • Liczba stron: 80
  • ISSN: 1643-2177


 

SPIS TREŚCI:

PERIODONTOLOGIA

84 Zarządzanie tkankami miękkimi i twardymi w leczeniu pojedynczego przebarwionego zęba w strefie estetycznej
D. Garcia-Baeza, R. Garcia-Adamez, C. Saavedra

W przypadku leczenia pojedynczego przebarwionego zęba w strefie estetycznej osiągnięcie idealnego efektu kolorystycznego harmonizującego z sąsiednimi zębami stanowi poważne wyzwanie. Poza kolorem zęba uwagę należy również zwrócić na biotyp dziąsła pacjenta. Jeżeli pacjent ma cienki biotyp dziąsła osiągnięcie idealnego efektu estetycznego wymaga zabiegów w zakresie tkanek twardych oraz miękkich. W celu zmiany biotypu dziąsła wykonuje się przeszczep łącznotkankowy.

96 Bezpłatowa estetyczna korekta dziąsła: optymalna koncepcja wydłużania koron klinicznych
I.C. Molina, G.C. Molina, I.C. Encarnaçăo, C. Soares, L.N. Baraterii

Nadmiernie odsłonięte dziąsła mogą mieć negatywny wpływ na estetykę uśmiechu. Przeprowadzając chirurgiczną korektę tego obszaru należy uwzględnić przyszłą rehabilitację protetyczną. W artykule przedstawiono innowacyjną technikę bezpłatową, która przy minimalnym urazie tkanek w połączeniu z nieinwazyjnym uzupełnieniem protetycznym pozwala uzyskać stabilne i bardzo estetyczne wyniki leczenia.

112 Przygotowanie podparcia przęsła mostu w strefie estetycznej
S. Wolfart

Istotne znaczenie w leczeniu protetycznym z zastosowaniem mostów, zwłaszcza w odcinku przednim, ma odpowiednie wymodelowanie przęsła mostu oraz błony śluzowej, na której będzie ono spoczywać. Decyzja dotycząca konkretnego postępowania zależy od zęba przeznaczonego do ekstrakcji – czy jest on jeszcze in situ, czy został już usunięty. Jeżeli ząb nadal znajduje się in situ, stosuje się tzw. technikę immediate-pontic. Polega ona na podparciu tkanek miękkich w fazie gojenia przez sięgający do zębodołu ovate pontic. Jeżeli po wygojeniu zębodołu zanik tkanek od strony wargowej jest zbyt duży, można przeprowadzić chirurgiczną korektę podparcia przęsła.

IMPLANTY

130 Postępowanie w przypadku nieprawidłowo wprowadzonych implantów natychmiastowych w strefie estetycznej – nowe podejście
J.K. Stern, Ch.M. Bingham, B.J. Pumphrey, G.J. Chiche, E. Britton

Estetyczna rehabilitacja implantoprotetyczna stanowi duże wyzwanie w odcinku przednim szczęki, a osiągnięcie optymalnego rezultatu wymaga wyjątkowej staranności. Bliska współpraca implantologa z protetykiem pozwala na kamuflaż nieprawidłowo wprowadzonych implantów z platformą zlokalizowaną zbyt płytko, za pomocą protetycznego wydłużenia korony zęba. Ten nowy sposób postępowania pozwala uzyskać odpowiednie ukształtowanie tkanek miękkich wokół uzupełnienia protetycznego. Opisany przypadek prezentuje sposób postępowania w celu rozwiązania problemu zbyt płytko wprowadzonego implantu do zębodołu poekstrakcyjnego.

140 Eksplantacja i ponowna implantacja w odcinku bocznym żuchwy: opis przypadku
F. Zastrow

Periimplantitis i jego leczenie jest dla lekarza dużym wyzwaniem. Granice i kryteria podejmowania decyzji w zakresie zachowania implantu czy koniecznej eksplantacji są płynne. W artykule przedstawiono przypadek 65-letniej pacjentki z utrzymującym się od dłuższego czasu zapaleniem tkanek okołowszczepowych w obszarze 37, która zgłosiła się do gabinetu w marcu 2010 roku. Celem leczenia była rekonstrukcja trzeciego kwadrantu po silnym pionowym zaniku kości w wyniku periimplantitis.

150 Wykonanie opartego na implantach uzupełnienia protetycznego o naturalnym wyglądzie z wykorzystaniem elementów stałych i ruchomych
M. Bergler, S.J. Chu

W artykule przedstawiono przypadek kliniczny 78-letniej pacjentki, u której wymagane było wykonanie opartego na implantach uzupełnienia stałego/ruchomego w celu uzupełnienia bezzębnego łuku, w którym to przypadku wprowadzono strategicznie cztery implanty w celu uzyskania podparcia dla belki wykonanej w technologii CAD/CAM z wykorzystaniem opartej na strukturze ruchomej protezy typu overdenture. W przypadku wykonania tego uzupełnienia unikalne było zastosowanie stomatologii cyfrowej w celu przekazania pacjentowi klinicznych informacji dotyczących estetyki twarzowej, zębowo-twarzowej i zębowej (za pomocą skanera twarzy) oraz okluzji.