SPIS TREŚCI

7  Zmiany objętości tkanek miękkich wokół implantu po mikrochirurgicznym zabiegu techniką kopertową połączonym z przeszczepem łącznotkankowym
Retrospektywna seria przypadków z 5-letnim okresem obserwacji
Behnam Shakibaie, Hamoun Sabri, Huthaifa Abdulqader, Hans-Jürgen Joit, Markus B. Blatz
Cel: Celem retrospektywnej serii przypadków była długoterminowa ocena zmian objętości tkanek miękkich na powierzchni przedsionkowej implantów w odniesieniu do grubości skeratynizowanej błony śluzowej (keratinized mucosa thickness, KMT) oraz szerokości (keratinized mucosa width, KMW) po zastosowaniu mikrochirurgicznej techniki kopertowej połączonej z przeszczepem łącznotkankowym (connective tissue graft, CTG). Materiały i metody: Łącznie 12 zdrowych pacjentów zostało zaopatrzonych 12 implantami wprowadzonymi w odcinku bocznym szczęki lub żuchwy. Badanie obejmowało pobranie 12 przeszczepów łącznotkankowych za pomocą minimalnie inwazyjnej metody pojedynczego cięcia, wszczepienie w tkanki miękkie otaczające implant na powierzchni przedsionkowej techniką kopertową, a następnie umieszczenie 12 przykręcanych koron IPS e.max. Wyniki: Proces gojenia przebiegał prawidłowo we wszystkich miejscach, a pacjenci byli obserwowani przez 5 lat. Ocena KMT wykazała największy spadek w pierwszych 6 tygodniach po zabiegu (5,5 ± 0,79 do 4,59 ± 0,62 mm), kolejne zmniejszenie do 4 ± 0,85 mm, po czym grubość błony śluzowej utrzymała się na poziomie 4 ± 0,36 mm w okresie do 2 lat. Pomiędzy drugim a trzecim rokiem po zabiegu chirurgicznym odnotowano dalszy spadek o 3,59 ± 0,42 mm dla KMT, która następnie nie ulegała zmianom do końca 5-letniego okresu badania. Obserwacje dotyczące KMW były nieco inne, przy czym pomiary wykazały największy spadek w ciągu pierwszych 6 tygodni (z 2,5 ± 0,42 do 1,5 ± 0,42 mm) i wartość ta utrzymała się przez pierwszy rok. Pomiędzy pierwszym a drugim rokiem po zabiegu KMW zwiększyła się do 2 ± 0,6 mm i utrzymywała na tym samym poziomie przez kolejne 3 lata wynosząc 2 ± 0,85 mm. Wnioski: Podczas 5-letniej obserwacji badanie wykazało korzyści wynikające ze stosowania połączenia minimalnie inwazyjnego pobrania CTG oraz mikrochirurgicznej techniki kopertowej.

23  Zorientowana biologicznie technika preparacji (BOPT) ukierunkowana na zapobieganie recesjom dziąsła przy stałych uzupełnieniach protetycznych
Badanie retrospektywne z 5- do 13-letnim okresem obserwacji
Fabio Galli, Matteo Deflorian, Giovanni Zucchelli, Massimo Del Fabbro, Tiziano Testori
Cel: Badanie stanowiło średnio- i długoterminową retrospektywną obserwację wyników klinicznych u pacjentów leczonych stałymi uzupełnieniami protetycznymi wykonanymi zgodnie z zasadami techniki preparacji zorientowanej biologicznie (biologically oriented preparation technique, BOPT). Materiały i metody: Retrospektywnie oceniono dokumentację kliniczną pacjentów leczonych pomiędzy styczniem 2007 roku a grudniem 2014 roku. Pacjenci, których dokumentacja spełniała kryteria włączenia do badania zostali zaproszeni na wizytę higienizacyjną. Analizowane dane obejmowały stan przyzębia, obecność recesji dziąsła, a także wszelkie techniczne i biologiczne powikłania leczenia protetycznego. Wyniki: Pięćdziesięciu ośmiu pacjentów zaproszono na wizytę kontrolną, wśród nich było 52 pacjentów zaopatrzonych w 220 koron protetycznych, których poddano ocenie (wskaźnik rezygnacji wynosił 13,8%). Średni czas obserwacji to 9,3 lata (zakres 5–13 lat): 14 pacjentów (114 koron protetycznych) obserwowano 5–8 lat, a 36 pacjentów (106 koron protetycznych) 9–13 lat. Odsetek utrzymania uzupełnień protetycznych wynosił 99,6%. Zanotowano jedno złamanie korzenia (0,4%) oraz cztery odpryski porcelany licującej koronę (1,8%). Sześć zębów (2,7% badanych koron protetycznych) wykazywało recesje dziąsła < 1 mm, a 13 zębów (24 obszary) posiadało kieszonki o głębokości podczas sondowania wynoszącej 4 mm (5,9% koron protetycznych/1,8% obszarów). Natomiast 20 obszarów (1,5%) przy siedmiu zębach (3,2%) wykazało krwawienie po sondowaniu. Wnioski: Preparacja zęba zgodnie z zasadami BOPT (czyli pionowa linia preparacji) skutkowała uzyskaniem średnio- i długoterminowego zdrowia przyzębia oraz stabilności tkanek dziąsła, a także powodzeniem leczenia protetycznego.

37 Implantacja natychmiastowa i natychmiastowe zaopatrzenie implantów w strefie estetycznej
Przegląd piśmiennictwa
Sandra Kallab, Karina Obreja, Frank Schwarz, Puria Parvini
Nowoczesna stomatologia poszukuje skutecznych i estetycznych rozwiązań w ramach zaopatrywania braków zębowych. Szczególnie w odcinku przednim ważną rolę odgrywa implantacja natychmiastowa jako bardzo obiecująca metoda, pozwalająca na szybkie zaopatrzenie protetyczne. Aby uzyskać optymalny sukces leczenia, należy dokładnie przeanalizować wszystkie czynniki ryzyka. Pomimo porównywalnego odsetka przetrwania implantów wprowadzanych w sposób konwencjonalny oraz implantów natychmiastowych należy uwzględnić potencjalne powikłania estetyczne, które wymagają dokładnej diagnostyki i realizacji planu leczenia przez doświadczonych lekarzy. W artykule zebrano informacje na temat implantacji natychmiastowej z uwzględnieniem dostępnego aktualnie piśmiennictwa.

51 Chirurgiczne usuwanie zębów ektopowych z zatoki szczękowej
Grzegorz Romaszkiewicz
W artykule przedstawiono na przykładzie trzech sytuacji klinicznych minimalnie inwazyjną technikę chirurgiczną usuwania zębów ektopowych położonych w przednim i dolnym zachyłku zatoki szczękowej oraz wzdłuż przedniej ściany. Zabiegi są wykonywane w ramach chirurgii jednego dnia, bez znieczulenia ogólnego z intubacją dotchawiczną. Wystarczające jest znieczulenie nasiękowo-przewodowe, ewentualnie z sedacją farmakologiczną. Należy bezwzględnie przestrzegać zasady zachowania ciągłości błony Schneidera oraz preparowania okienka kostnego według pomiarów CBCT.

63  Aktualne koncepcje natychmiastowego zaopatrzenia bezzębia
Przykłady sytuacji klinicznych
Detlef Hildebrand, Florian Gärtner, Andrea Rosinski, Timo Jäckel, Heiko Siebert, Andreas Kunz, Florian Beuer
Leczenie implantologiczne pacjentów zagrożonych bezzębiem nadal stawia lekarzy dentystów przed sporymi wyzwaniami zarówno podczas, jak i po zabiegu chirurgicznym. Fundamentalne znaczenie dla sukcesu klinicznego ma tutaj planowanie leczenia i jego realizacja. Na podstawie dokładnej analizy sytuacji wyjściowej w artykule szczegółowo opisano etapy postępowania. W przypadku bezzębia istotną rolę odgrywają następujące pytania: (1) Ile zębów należy usunąć? (2) Czy jest możliwe przeprowadzenie implantacji natychmiastowej? (3) Czy jest możliwe jednoczesne wykonanie rekonstrukcji protetycznej (zaopatrzenia natychmiastowego)? Zespół terapeutyczny, składający się z implantologa/chirurga, protetyka i technika dentystycznego działa tym lepiej i efektywniej, im lepiej dopasowane są do siebie poszczególne etapy postępowania zarówno analogowe, jak i cyfrowe, tworząc workflow zorientowany na cel. W artykule przedstawiono cyfrowe środki pomocnicze z zakresu planowania i wprowadzania implantów, a także dalszego rozwoju nowoczesnych systemów implantologicznych, które mogą stanowić doskonałe wsparcie podczas leczenia. Nowe implanty o specjalnym kształcie śruby nie tylko wpływają pozytywnie na stabilizację pierwotną implantu w kości przed jego obciążeniem natychmiastowym, ale przy zastosowaniu krótkich lub bardzo krótkich implantów (< 8 mm) pozwalają także rozwinąć czy uprościć klasyczne koncepcje All-on-X (All-on-4) czy Fix-on-X w atroficznym odcinku bocznym bezzębnej szczęki czy żuchwy. Te aktualne koncepcje kliniczne zostaną tutaj przedstawione i omówione na przykładzie konkretnych przypadków.