SPIS TREŚCI

133 Endodontyczne leczenie bólu
Edgar Schäfer, Bijan Vahedi, Bernard Bengs, Gabriel Krastl

Bóle pochodzenia endodontycznego wymagają szybkiej interwencji stomatologicznej, która powinna stanowić pierwszy etap późniejszego, regularnego leczenia. W przypadku objawowego nieodwracalnego zapalenia miazgi leczeniem z wyboru jest pełna pulpotomia bez instrumentacji kanałów korzeniowych. W szczególnych sytuacjach pełne leczenie endodontyczne powinno obejmować także umieszczenie wkładu leczniczego. Obie opcje leczenia pozwalają z dużym prawdopodobieństwem wyeliminować ból w ciągu 24 godzin. W przypadku objawowego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych konieczne jest przeprowadzenie mechanicznej preparacji wszystkich kanałów korzeniowych do wielkości pozwalającej na płukanie kanałów na całej długości. Jeżeli nie można wykonać dojścia w linii prostej do tkanek okołokorzeniowych lub działanie takie jest obarczone zbyt dużym ryzykiem, wskazane może być podanie leku przeciwbólowego z dodatkowym znieczuleniem długoczasowym, aby kolejnego dnia móc przeprowadzić leczenie przyczynowe. W przypadku ostrego wysięku okołokorzeniowego należy wykonać drenaż, który zapewni odpływ wysięku i usunie ból. Wykonanie cięcia bez trepanacji zęba nie jest właściwym leczeniem przyczynowym. Jeżeli w określonych sytuacjach nie można wykonać trepanacji zęba, należy ją przeprowadzić maksymalnie szybko (najlepiej w ciągu 24 godzin od wykonania nacięcia). Leki w leczeniu endodontycznym należy stosować jako uzupełnienie terapii, jednak nie są one wskazane jako leczenie przyczynowe.

141 Selektywna rewizja endodontyczna
Oliver Pontius

W sytuacjach, kiedy mamy do czynienia z niepowodzeniem leczenia endodontycznego sprawdzoną opcją postępowania charakteryzującą się dobrą prognozą jest leczenie rewizyjne metodą tradycyjną. W przypadku zębów wielokorzeniowych powtórnemu leczeniu endodontycznemu poddaje się wówczas zwykle wszystkie kanały korzeniowe. W artykule podjęto temat selektywnego leczenia poszczególnych systemów kanałowych na podstawie konkretnego przypadku klinicznego.

147 Lokalizacja mezjalno-policzkowego kanału korzeniowego pierwszego trzonowca dolnego zaopatrzonego w metalowo-ceramiczną koronę protetyczną
Sohar Flisfisch, Edgar Schäfer

Anatomia korzenia i kanału korzeniowego pierwszego trzonowca dolnego może być bardzo złożona. W szczególności w zębach zaopatrzonych w korony kształt otworu trepanacyjnego, który w istotnej mierze przyczynia się do sukcesu leczenia, może odbiegać od tradycyjnego. Cyfrowa tomografia objętościowa (DVT) może dostarczyć istotnych informacji zarówno na temat lokalizacji kanałów korzeniowych, jak i ewentualnych obliteracji. W opisanym przypadku rzekomo wypełniony kanał korzeniowy mezjalno-policzkowy rozpoznano i odpowiednio opracowano dzięki cyfrowej tomografii objętościowej.

155 Zamknięcie wierzchołkowe preparatem MTA i gąbką kolagenową przy szeroko otwartym wierzchołku w wyniku braku zaopatrzenia zęba po urazie
Anna-Louisa Holzner, Eva Maier

W artykule opisano przypadek zamknięcia wierzchołka górnego zęba przedniego, które było znacznie utrudnione z uwagi na brak przewężenia w odcinku wierzchołkowym. W tym celu można zastosować materiały biokompatybilne, jak Biodentine (Septodont, Niederkassel, Niemcy) lub mineralny agregat trójtlenkowy (MTA), które pozwalają utworzyć barierę wierzchołkową i docelowo wypełnić kanał korzeniowy. Dzięki temu udało się zrezygnować z klasycznej apeksyfikacji polegającej na wielokrotnym umieszczeniu w kanale wodorotlenku wapnia, uniknąć wielu wizyt młodej, odczuwającej dolegliwości bólowe pacjentki i w krótkim czasie zakończyć leczenie.

163 Celowa replantacja: opis przypadku
Jan Leichsenring

W opisie przypadku przeanalizowano endodontyczne, chirurgiczne oraz protetyczne zabiegi w zakresie zęba przedniego szczęki z poddziąsłowym złamaniem korony i korzenia. Dzięki ostrożnej ekstrakcji, a także celowej replantacji silnie uszkodzonego zęba w pozycji obróconej udało się zapobiec jego utracie. 

169 Dezynfekcja w endodoncji: filary aseptyki
Michael Hülsmann

Chemomechaniczne opracowanie kanału korzeniowego to istotny etap leczenia endodontycznego, którego celem jest jak najdokładniejsze zredukowanie znajdujących się w nim bakterii – czyli antyseptyka. Koncepcja kontroli infekcji opiera się między innymi na drugim filarze – aseptyczności, czyli pracy w maksymalnie czystych warunkach, aby zapobiec przedostaniu się mikroorganizmów do kanału korzeniowego. Podczas leczenia endodontycznego pojawia się wiele możliwości jatrogennej kontaminacji systemu endodontycznego, a tym samym przerwania łańcucha aseptyczności. W artykule przedstawiono kilka istotnych aspektów, na które należy zwrócić uwagę podczas leczenia kanałowego, aby zachować maksymalnie trwały i stabilny łańcuch aseptyczny.

181 Zachowanie znacznie zniszczonych zębów przy wykorzystaniu ekstruzji ortodontycznej: seria przypadków klinicznych
Maria Bruhnke, Kerstin Bitter, Florian Beuer, Mats Wernfried Heinrich Böse, Stefan Neumeyer,
Michael Naumann

Zachowanie i odbudowa zębów z rozległymi ubytkami poddziąsłowymi lub nawet ubytkami znajdującymi się poniżej grzbietu wyrostka zębodołowego stanowi powszechny problem w codziennej praktyce klinicznej. Zęby takie często określane są jako „nienadające się do odbudowy” ze względu na rozległą utratę tkanek twardych oraz lokalizację ubytku, która narusza szerokość biologiczną. W celu uzyskania wystarczającej obręczy zęba (tzw. ferrule) wynoszącej 2 mm i przywrócenia szerokości biologicznej można wykorzystać metodę chirurgicznego wydłużenia korony klinicznej lub ekstruzję ortodontyczną. Jednakże chirurgiczne wydłużenie korony negatywnie wpływa na poziom przyczepu sąsiednich zębów, a także ma niekorzystny wpływ na estetykę, zwłaszcza w strefie estetycznej. Dlatego ekstruzja ortodontyczna może być uznawana za istotną, alternatywną metodę leczenia, ponieważ zachowuje architekturę dziąsła. Podczas gdy większość aparatów ortodontycznych jest zbyt skomplikowana, aby stosować je w codziennej praktyce, dzięki postępowi stomatologii adhezyjnej i wspomaganej komputerowo ekstruzja ortodontyczna wykonana z pomocą Tissue Master Concept może stanowić opłacalną oraz oszczędzającą czas metodę. Przedstawiona seria przypadków klinicznych prezentuje zastosowanie dość prostej koncepcji Tissue Master Concept w określonych sytuacjach klinicznych, które mogą pojawiać się w codziennej praktyce.