SPIS TREŚCI:

PERIODONTOLOGIA

6 Cięcia i techniki płatowe w periodontologii
S. Fickl

Wykorzystywane w periodontologii techniki płatowe stosuje się w ramach leczenia kieszeni przyzębnych i plastycznej chirurgii przyzębia. Rodzaj cięcia i preparacji płata zależy zawsze od specyficznych wskazań i celu leczenia.

12 Podparcie brodawki przez łącznik: podejście protetyczno-chirurgiczne w celu rekonstrukcji brodawki dziąsłowej
I.A. Urban, P.R. Klokkevold, H.H. Takei

Odtworzenie utraconej brodawki dziąsłowej pozostaje jednym z największych wyzwań dla lekarzy. Podczas odbudowy braku pojedynczego zęba za pomocą implantu, brodawkę pomiędzy zębem a implantem można zachować lub w sposób przewidywalny zrekonstruować, dopóki zachowany jest przyczep tkanek przyzębia i kość przy sąsiednim zębie. Jednakże, jeżeli doszło do utraty podparcia ze strony przyzębia od strony sąsiadującego zęba naturalnego, brodawka często może być niewystarczająca lub może jej brakować. W artykule przedstawiono podejście interdyscyplinarne w celu regeneracji brodawki dziąsłowej pomiędzy implantem a zębem z nieprawidłowym przyzębiem za pomocą technik chirurgicznych i indywidualnie dopasowanego łącznika. Łącznik o zmodyfikowanym kształcie poddziąsłowym jest stosowany do poprawy podparcia chirurgicznie zrekonstruowanej brodawki.

20 Leczenie z wykorzystaniem ekstrakcji częściowej – Część 1
H. Gluckman, M. Salama, J. Du Toit

Utrata wymiaru wyrostka zębodołowego w wymiarze policzkowo-podniebiennym w miejscu po ekstrakcji jest ważnym wyzwaniem w stomatologii odtwórczej i implantologii. W piśmiennictwie zaproponowano różnorodne techniki zachowania wyrostka z wykorzystaniem tkanek i materiałów do augmentacji. Nieco innym podejściem jest zachowanie samego zęba. Technika root submergence (tj. pozostawienia "zatopionego" korzenia w kości) jest opisywana w piśmiennictwie branżowej od ponad 40 lat. Wykazano, że pozostawiony korzeń umożliwia zachowanie tkanek przyzębia i kości w celu zachowania wyrostka w obszarze przęsła lub pod uzupełnieniami protetycznymi.

IMPLANTY

30 ICX-Imperial: przyszłość implantologii z cyfrową nawigacją
W.S. Biegling

Już od 10 lat dystrybutorzy i producenci próbują znaleźć dla pacjentów rozwiązania spełniające określone wymagania, takie jak odpowiednia biozgodność i szeroka oferta modeli diagnostycznych wykonanych w najwyższej jakości. Ważnym aspektem jest również wyłączenie ryzyka związanego z zabiegiem. Takie rozwiązania obejmują także leczenie implantoprotetyczne przy jednoczesnym obciążeniu implantów w tym samym dniu. Najlepszym rozwiązaniem byłby kompleksowy zabieg wykonany jak najmniej inwazyjnie, szybko i bez dolegliwości.

34 Stabilizacja pierwotna implantów zębowych
L. Righeso, S. Blatt, Y.-D. Kwon, B. Al-Nawas

Stabilizacja pierwotna to jeden z najważniejszych parametrów osseointegracji implantów zębowych i stanowi tym samym warunek długoczasowego sukcesu. Ponadto od tego kryterium zależy możliwość wykonania uzupełnienia tymczasowego. Stabilizacja pierwotna wynika w pierwszej kolejności z mechanicznego kontaktu z kością po wprowadzeniu implantu i zależy od różnych parametrów, takich jak jakość i ilość kości, technika zabiegowa czy kształt implantu. Podczas implantacji operator może w różny sposób ocenić jakość stabilizacji pierwotnej. Artykuł stanowi aktualny przegląd tego ważnego klinicznie zagadnienia z zakresu implantologii stomatologicznej.

46 Implantacja natychmiastowa z wykorzystaniem szablonów chirurgicznych i prefabrykowanego uzupełnienia tymczasowego
M. Petsch, B.Ch. Spies, R.-J. Kohal

Stałe rekonstrukcje protetyczne na implantach stanowią obecnie standardowy element codziennej pracy stomatologicznej. Poprawa protokołów chirurgicznych i protetycznych pozwala uzyskać dobre i stabilne długoczasowo wyniki estetyczne. Coraz bardziej popularne jest postępowanie natychmiastowe, polegające na wprowadzeniu implantu w świeży zębodół poekstrakcyjny i zapatrzenie go w nadbudowę protetyczną. Istotną składową leczenia jest możliwość przewidzenia wyniku, a coraz częściej sięgamy także po metody wspomagane cyfrowo. W artykule opisano nieskomplikowaną w realizacji, nawigowaną implantację natychmiastową w odcinku przednim w oparciu o backward-planning oraz natychmiastowe tymczasowe zaopatrzenie implantów, od początku z wykorzystaniem szablonów chirurgicznych.

56 Zastosowanie robota naśladującego żucie do analizy zdolności absorbcji obciążeń przez różne materiały odbudowujące
E. Conserva, M. Menini, T. Tealdo, M. Bevilacqua, G. Ravera, F. Pera, P. Pera

Cel: Badanie przeprowadzono, aby zmierzyć w warunkach in vitro wielkość sił żucia przenoszonych na implanty stomatologiczne przez korony protetyczne wykonane z różnych materiałów odbudowujących. Materiał i metody: Zastosowano robota naśladującego ruchy żuchwy i siły działające podczas żucia. Siły przenoszone podczas żucia przez robota na symulowaną, otaczającą implant kość przeanalizowano w przypadku czterech różnych materiałów odtwarzających powierzchnię okluzyjną: trzech koron kompozytowych i jednej ceramicznej.

60 Mosty adhezyjne jako alternatywa dla pojedynczych rekonstrukcji na implancie w odcinku przednim: wiek jako kryterium
M. Kern

Braki siekaczy – przy jednoczesnym braku zmian próchnicowych sąsiednich zębów – można rekonstruować jednoskrzydłowymi mostami adhezyjnymi, które stanowią alternatywę dla rekonstrukcji na implantach i cieszą się porównywalnym przetrwaniem oraz akceptacją ze strony pacjentów. Mosty adhezyjne powinny być stosowane przede wszystkim u młodych pacjentów. Odpowiednie wymodelowanie podparcia przęsła pozwala na długo zachować tkanki, co umożliwia w późniejszym czasie wykonanie uzupełnienia protetycznego na implancie.

70 Rekonstrukcje na implantach u pacjentów w podeszłym wieku
M. Schimmel, F. Müller, V.G.A. Suter, D. Buser

Patrząc na wiek pacjentów implantologicznych widać wyraźnie, że coraz częściej z takiego leczenia korzystają starsi pacjenci. Utrata zębów następuje w coraz późniejszym wieku. Jedyny przyrost w implantologii odnotowujemy w kohorcie wiekowej powyżej 60. roku życia. Według dostępnych analiz i doświadczenia klinicznego u pacjentów w wieku podeszłym przeważają następujące gerostomatologiczno-implantologiczne strategie: (1) unikanie uzupełnień ruchomych u pacjentów z częściowym uzębieniem, (2) zachowanie istniejącej protezy w przypadku utraty strategicznych zębów filarowych, (3) stabilizacja protez całkowitych z zastosowaniem dystalnych implantów wspomagających i (4) stabilizacja protezy całkowitej w żuchwie z wykorzystaniem implantów.