SPIS TREŚCI

133 Celowa replantacja przy złamaniach korony i korzenia
Thomas Connert, Roland Weiger, Florin Eggmann
Leczenie złamania korony i korzenia z objęciem miazgi stanowi nie lada wyzwanie, zwłaszcza że linia złamania po stronie podniebiennej przebiega zwykle dość głęboko. Rodzaj terapii zależy w głównej mierze od przebiegu linii złamania i możliwości jej całkowitego odsłonięcia. Jeżeli złamanie przebiega na poziomie dziąsła lub poddziąsłowo, korzystną opcją w niektórych przypadkach jest celowa replantacja zęba obróconego o 180°. Z uwagi na różny poziom dziąsła taka rotacja zęba może sprawić, że ubytek, który znajdował się pierwotnie poddziąsłowo na stronie podniebiennej, po obróceniu znajdzie się na poziomie dziąsła lub wręcz naddziąsłowo. Po leczeniu endodontycznym i szynowaniu ząb można odbudować metodą pośrednią lub bezpośrednio przy bardziej korzystnych warunkach wyjściowych. Postępowanie to zostanie opisane i wyjaśnione na przykładzie konkretnego przypadku klinicznego.

141 Celowa replantacja przy resorpcjach zewnętrznych o podłożu infekcyjnym po awulsji zębów
Opis przypadku
Michael Arnold
W wyniku urazu zęba u 15-letniego chłopca w przeciągu 3 miesięcy po awulsji oraz repozycji zębów 11, 21 i 22 doszło do zewnętrznych resorpcji korzenia o podłożu infekcyjnym, które łączono z obecnością przetoki. Oprócz antybakteryjnego leczenia endodontycznego konieczne było zatem także wdrożenie leczenia przeciwresorpcyjnego. Bliskie położenie ubytków resorpcyjnych zębów 11 i 21 w stosunku do dziąsła wymagało zamknięcia preparatem MTA, które wykonano minimalnie inwazyjnie i zewnątrzustnie poprzez celową replantację zęba.

153 Zewnętrzne resorpcje przyszyjkowe: etiologia i częstotliwość występowania
Przegląd piśmiennictwa – część 1
Helga Haueisen, Stefan Rüttermann, Susanne Gerhardt-Szép
​​​​​​​Zewnętrzne resorpcje przyszyjkowe (external cervical resorption, ECR) to zjawiska patologiczne, które rozpoczynają się w obszarze szyjki i charakteryzują się trójwymiarowym wzrostem szczególnie w obszarze zębiny korzeniowej. Przebiegają w trzech charakterystycznych fazach: inicjacja, faza resorpcyjna i reparacyjna. Nowe metody badań histologicznych i zastosowanie nanotomografii komputerowej (nano-CT) oraz cyfrowej tomografii objętościowej (DVT), a także mikroskopu zabiegowego pozwoliły lepiej poznać te zmiany. W artykule przedstawiono wyniki i informacje dotyczące ich patogenezy oraz częstotliwości występowania.

163 Dekoronacja jako zabieg przed leczeniem implantologicznym
Andrea Zürcher, Nicola U. Zitzmann, Andreas Filippi
​​​​​​​Późnym skutkiem uszkodzenia zębów z przemieszczeniem są często resorpcje zastępcze tkanek, które prowadzą do utraty zębów. Dekoronacja to usunięcie korony klinicznej zęba z pozostawieniem korzenia. Przy rosnącym jeszcze kośćcu zachowanie korzenia pozwala na utrzymanie szerokości i wysokości wyrostka, co znacznie poprawia sytuację przedimplantacyjną.

171 Wpływ uszczelniaczy kanałowych na bazie krzemianu wapnia na odsetek sukcesu  
Sebastian Bohn, Edgar Schäfer
​​​​​​​Uszczelniacze kanałowe na bazie krzemianu wapnia posiadają bardzo obiecujące właściwości: doskonałą biokompatybilność, zdolność tworzenia tkanek twardych, dobrą szczelność i działanie antybakteryjne. Istnieje jednak niewiele miarodajnych badań dotyczących wpływu tego rodzaju uszczelniaczy na kliniczny odsetek sukcesu leczenia endodontycznego. Istniejące dane potwierdzają, że uszczelniacze kanałowe na bazie krzemianu wapnia w połączeniu z techniką single cone stanowią bardzo obiecującą alternatywę dla sprawdzonych od lat uszczelniaczy stosowanych techniką pionowej kondensacji na ciepło.

179 Diagnostyka radiologiczna 
Późna diagnoza zębopochodnej przetoki zewnątrzustnej
Sebastian Bürklein
​​​​​​​W tej rubryce prezentujemy ważne i interesujące z endodontycznego punktu widzenia zdjęcia rentgenowskie.

183 Aktualizacja dyrektywy „Resekcja wierzchołka korzenia” – nowa era? 
Carsten Appel
​​​​​​​Po nieskutecznym leczeniu kanałowym mikroorganizmy przetrwałe w systemie endodontycznym mogą być przyczyną nadal utrzymującego się stanu zapalnego tkanek okołowierzchołkowych. Sama resekcja wierzchołka korzenia nie eliminuje zatem przyczyny choroby. Zaktualizowana dyrektywa AWMF dotycząca „Resekcji wierzchołka korzenia” („Wurzelspitzenresektion”) konkretyzuje nie tylko wskazania, lecz także samo przeprowadzenie leczenia. Zgodnie ze state of the art, po resekcji wierzchołka korzenia pod kątem prostym do osi zębów należy wykonać zgodną z osią preparację wsteczną na głębokość 3 mm oraz zamknąć kanał korzeniowy.