SPIS TREŚCI

133 Diagnostyka wewnątrzkoronowa
Michael Arnold
Diagnostyka wewnątrzkoronowa z zastosowaniem powiększenia optycznego umożliwia systematyczną analizę stanu zęba, weryfikację podejrzewanych rozpoznań i sformułowanie odpowiednich zaleceń terapeutycznych. Kompetencje danej praktyki lekarskiej pozwalają ustalić możliwości oraz granice leczenia endodontycznego i uniknąć w ten sposób powikłań. Dzięki temu można w porę rozważyć skierowanie pacjenta do specjalistycznej praktyki endodontycznej.

143 Selektywne usuwanie próchnicy
Zachowanie żywotności miazgi z kariologicznego punktu widzenia
Jana Schmidt, Dirk Ziebolz, Rainer Haak
Głębokie ubytki próchnicowe sięgające aż do zębiny w sąsiedztwie miazgi stanowią spore wyzwanie dla lekarza. Celem leczenia jest wykonanie trwałych uzupełnień przy jednoczesnym zachowaniu żywotności miazgi. Według aktualnego stanu wiedzy selektywne usuwanie próchnicy stanowi sprawdzoną metodę leczenia głębokich ubytków próchnicowych w zębinie, jednak przy ubytkach znajdujących się bardzo blisko miazgi działanie takie niesie ze sobą znaczne ryzyko. Jeżeli dodatkowo występują objawy ze strony miazgi, decyzja o podjęciu leczenia lub określenie wskazania są złożone. I tak, oprócz użycia dodatkowych materiałów leczniczych (pośrednie leczenie miazgi) należy rozważyć selektywne usunięcie próchnicy lub pulpotomię koronową, a przy znacznych objawach klinicznych – przeprowadzenie leczenia kanałowego. W artykule opisano selektywne usuwanie próchnicy jako metodę zachowania żywotności miazgi, która przy prawidłowym postępowaniu i wizytach kontrolnych jest zgodna z zasadą nihil nocere i pozostawia możliwość wykorzystania wszystkich opcji w dalszym leczeniu endodontycznym.

153 Zewnętrzne resorpcje przyszyjkowe w dwóch trzonowcach szczęki
Vít Jiroušek
Jako zewnętrzne inwazyjne resorpcje przyszyjkowe (external cervical resorption, ECR) określa się wieloczynnikowe schorzenia tkanek twardych zęba. Nie w porę zdiagnozowane ECR może prowadzić do ciężkich uszkodzeń zęba, a następnie do jego utraty. Pomocna w prawidłowej diagnostyce i planowaniu leczenia może być tomografia stożkowa (CBCT). W artykule opisano leczenie z dojścia wewnętrznego dwóch trzonowców szczęki z ECR.

159 Zębopochodne zapalenie zatoki szczękowej oraz osyfikacje o podłożu zapalnym w zatoce szczękowej
Seria przypadków
Michael Arnold, Dirk Schulze
Bakteryjne infekcje systemu endodontycznego przedtrzonowców i trzonowców szczęki mogą prowadzić w przebiegu zapalenia tkanek okołowierzchołkowych do zębopochodnego zapalenia zatoki szczękowej oraz wywoływać reakcyjne lub reparacyjne nowotworzenie kości. W ramach dokładnej diagnostyki zaleca się zastosowanie CBCT wraz z porównawczym obrazem prawej i lewej zatoki szczękowej w celu różnicowania przyczyny sinusitis: podłoże zębowe, nosowe, ewentualnie mieszane. Interwencja chirurgiczna w postaci biopsji wraz z określeniem rodzaju patogenu powinna być wykonana przy występowaniu zapalenia tkanek okołowierzchołkowych dopiero po okresie kontrolnym wynoszącym 2 lata od momentu przeprowadzenia leczenia kanałowego lub przy utrzymujących się objawach.

171 Błędy & Problemy
Nieprawidłowa ocena anatomii zęba
Michael Hülsmann
W rubryce „Błędy & Problemy” opisujemy pokrótce (codzienne) błędy, a także problemy leczenia endodontycznego, ich przyczyny i zapobieganie oraz możliwości radzenia sobie z nimi. Można – ale nie trzeba – cytować tutaj także odpowiednie piśmiennictwo. Zapraszamy wszystkich czytelników do poddawania pod dyskusję ich własnych doświadczeń – może być także anonimowo. Redakcja służy pomocą w opracowaniu artykułów.

175 Diagnostyka radiologiczna
Rzadko występujące krzyżujące się korzenie pierwszego i drugiego trzonowca szczęki
Sebastian Bürklein
W tej rubryce prezentujemy i omawiamy interesujące zdjęcia rentgenowskie, ważne oraz ciekawe z punktu widzenia leczenia endodontycznego.

181 Powikłania, wyzwania i rozwiązania w przypadku pacjentów z grupy ryzyka w gabinecie stomatologicznym
Giulia Zimmer, Sebastian Müller, Matthias Tröltzsch, Markus Tröltzsch
W codziennej praktyce stomatologicznej spotykamy pacjentów cierpiących na różne choroby i mających różne uwarunkowania oraz oczekiwania. Szczególne wyzwanie stanowią pacjenci z grup ryzyka, których stan zdrowia wymaga zachowania szczególnej ostrożności i wdrożenia innych strategii postępowania. W artykule opisano różne grupy ryzyka i wskazano rozwiązania pozwalające na jak najlepsze leczenie takich pacjentów.