SPIS TREŚCI

262 Leczenie zachowawcze w przypadku próchnicy korzeniowej
Jaką bazą dowodów naukowych dysponujemy? 
Jana Schmidt, Susanne Prösl, Marcella Esteves-Oliveira, Rainer Haak
Z uwagi na zmiany demograficzne i coraz większą liczbę zębów naturalnych zachowanych do późnej starości, próchnica korzeniowa staje się problemem o coraz większym znaczeniu klinicznym. Wskazanie do wykonania wypełnienia występuje w przypadku ubytków nieodbudowanych w sposób inwazyjny. Pojawia się tutaj szereg wyzwań: po pierwsze dostęp, a tym samym kontrola kontaminacji są bardzo utrudnione. Po drugie, zmieniona próchnicowo zębina korzeniowa jest bardzo wymagająca pod względem adhezyjnej adaptacji materiałów wypełnieniowych. Wybór materiału w ramach zaopatrywania ubytków korzeniowych budzi wiele kontrowersji: oprócz rozważenia różnych strategii adhezyjnych i materiałów kompozytowych pewną opcją w przypadku tej klasy ubytków są cementy szkło-jonomerowe. Obecnie nie istnieje żadna opracowana systematycznie wytyczna czy zalecenie konsensusowe, jaki materiał nadaje się najlepiej do odbudowy ubytków próchnicowych w obszarze korzenia w kontekście długotrwałej stabilności i odsetka przetrwania. Celem artykułu jest podsumowanie aktualnej bazy dowodów naukowych i najnowszych metaanaliz na ten temat oraz utworzenie orientacyjnych wytycznych dla lekarzy, które dotyczą leczenia tego rodzaju zmian.

270 Technika adhezyjna w obszarze brzeżnym, czyli rekonstrukcje typu „jakoś to będzie”
Anne-Katrin Lührs
Technika adhezyjna w obszarze poddziąsłowym – czy to w ogóle jest dopuszczalne? Czy to raczej „zbrodnia”? Odpowiedź na to pytanie brzmi … i tak, i nie. Jeżeli jesteśmy w stanie zagwarantować odpowiednią kontrolę kontaminacji (nazywaną wcześniej „absolutnym osuszeniem” pola zabiegowego), w obszarze brzeżnym również możemy zastosować odbudowę adhezyjną. Kontrola zanieczyszczeń odbywa się zwykle bez koferdamu, ale z zastosowaniem odpowiednich systemów formówek, które można indywidualnie modyfikować do warunków u danego pacjenta. Dzięki połączeniu różnych elementów pomocniczych można odbudować adhezyjnie również ubytki, których pierwotnie nie udałoby się odizolować. Pamiętajmy jednak: nie ma czegoś takiego jak „prawie suchy” – jeżeli nie jesteśmy w stanie prawidłowo kontrolować kontaminacji, należy zrezygnować z zastosowania techniki adhezyjnej. Ubytek może być zanieczyszczony krwią, śliną lub preparatami obkurczającymi naczynia krwionośne, dlatego przed jego wyizolowaniem należy odpowiednio dopasować procedurę adhezyjną.

278 Całościowa rehabilitacja protetyczna szczęki i żuchwy – na co należy zwrócić uwagę
Atsuko Okubo, Gerd Reichardt
Dla pacjentów najważniejszą kwestią jest z reguły estetyka uzupełnienia protetycznego. Z medycznego punktu widzenia kwestią nadrzędną jest jednak okluzja statyczna i dynamiczna oraz długoczasowe prawidłowe funkcjonowanie takich rekonstrukcji. W artykule opisano na przykładzie konkretnej sytuacji klinicznej szczegółowe postępowanie, pozwalające stworzyć odpowiednie warunki okluzyjne, zaprezentowano także rozwiązania innych przypadków tego typu.

288 Amelogenesis imperfecta – różny obraz chorobowy 
Roswitha Heinrich-Weltzien, Ina M. Schüler, Helena Dujic, Jan Kühnisch
Amelogenesis imperfecta (AI) to rzadka choroba genetyczna zębów, która powoduje zaburzenia tworzenia lub mineralizacji matrycy szkliwa i dotyczy zarówno zębów mlecznych, jak i stałych. AI może występować samodzielnie lub jako objaw syndromiczny (zespołowy). Przyczyną izolowanej AI są mutacje w genach, które kodują białka matrycy szkliwa, enzymy, czynniki transkrypcyjne, białka wewnątrzkomórkowe, receptory komórkowe lub nośniki wapnia. Syndromiczne odmiany AI są spowodowane przez mutacje genowe, które kodują (wewnątrzkomórkowe) białka, czynniki transkrypcyjne, białka transbłonowe, białka błony podstawnej i białka błonowe. Objawami klinicznymi są przebarwienia od białożółtych do brązowych, które są zależne od danego genotypu. Oprócz niefizjologicznego starcia korony zęba, które może wiązać się z obniżeniem wysokości zwarcia, często pojawiają się także osady w postaci biofilmu, co może być skorelowane z fizjologicznymi zmianami dziąsła. Dotyczy to przede wszystkim postaci AI, którym towarzyszy znaczna nadwrażliwość i ból zębów. Obok pogorszonej estetyki objawy te są często podstawowymi powodami wizyty u lekarza dentysty. Celem artykułu jest omówienie różnorodności obrazu klinicznego AI oraz wskazanie konieczności przeprowadzenia uzupełniającej diagnostyki genetycznej.

298 Zarządzanie interdyscyplinarne w leczeniu estetycznym i odtwórczym
Część II: Postępowanie interdyscyplinarne przy rozległych ubytkach wyrostka zębodołowego i zębach dotkniętych chorobą przyzębia w strefie estetycznej 
Tidu Mankoo, Telmo Iceta
Rehabilitacja estetyczna pacjentów z rozległymi ubytkami wyrostka zębodołowego i zębami dotkniętymi chorobą przyzębia w strefie estetycznej stanowi jedno z najtrudniejszych wyzwań, przed którymi stajemy obecnie w naszej praktyce. Leczenie interdyscyplinarne odgrywa kluczową rolę w postępowaniu w takich złożonych przypadkach. Staranne postępowanie oraz dbałość o szczegóły pozostają podstawą sukcesu.